پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 449-461 (13) اصل مقاله (633.97 K)

¹محمد امینی ؛ ²رسول مظاهری کوهانستانی

¹دانشجو دکتری حقوق خصوصی

²عضو هیأت علمی گروه حقوق دانشگاه اصفهان

استفاده کودکان و نوجوانان از وسایل الکترونیکی ارتباط جمعی و پیام‌های مختلف تبلیغاتی که روزانه از این طریق به آن‌ها ارسال می‌شود، امری اجتناب‌ناپذیر است. راجع به رعایت حقوق کاربران نابالغ هنگام تنظیم و ارسال این‌گونه پیام‌ها در فضای سایبر، قوانین و آیین‌نامه‌هایی به طور پراکنده در حقوق ایران وجود دارد، اما پرسش اصلی تحقیق حاضر آن است که آیا طبق قوانین موجود، سازندگان تبلیغات و بازاریاب‌ها هنگام فرستادن پیشنهادات تبلیغاتی، وظیفه‌ای در شناسایی مخاطبان خود دارند؟ آیا این قوانین در منع ارسال تبلیغاتی که مغایر با رشد و ارتقای توانایی کودکان و نوجوانان است
مقرره‌ای دارند یا مواد مربوط به بخش حمایت از کاربران نابالغ، منحصر می‌شود در به‌کارگیری روش‌هایی که در هر حال امکان دور زدن آن‌ها و دست‌یابی به چنین تبلیغاتی را فراهم می‌سازد؟ نگارندگان با روش توصیفی – تحلیلی و انتقادی، پس از بررسی قوانین مربوط به تبلیغات در فضای سایبر، مشخص می‌کنند که نقص‌ها و خلاءهای اساسی در این زمینه و در جهت حمایت از کودکان و نوجوانان وجود دارد و پیشنهاد می‌دهند تا مقرره‌ای با مضمون منع ارسال پیام‌های تبلیغاتی نامناسب و مغایر با رشد و توانایی کاربران کودک و نوجوان، در آیین‌نامه اجرایی مواد ۵۶ و ۵۷ قانون تجارت الکترونیکی اضافه شود.

قوانین تبلیغاتی؛ فضای سایبر؛ حقوق کودکان و نوجوانان؛ آیین‌نامه اجرایی مواد ۵۶ و ۵۷ قانون تجارت الکترونیکی