پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 633-649 (17) اصل مقاله (644.71 K)

¹زهرا رئوفی فرد ؛ ²فیروز اصلانی

¹دانشگاه تهران

²استاد حقوق دانشگاه تهران

اینترنت، به عنوان یکی از پدیده های نوین معاصر، موجب تحول جوامع بشری شده است. حاکمیت می‌بایست با اتکا به قواعدی به تنظیم روابط افراد شهروندان در فضای مجازی بپردازد. بی‌گمان، دامنه‌ی اختیارات و آزادی‌های مردم در فضای مجازی کاملاً متفاوت از فضای حقیقی است. حفظ حریم خصوصی، منع هرزه‌نگاری، حمایت از حق نشر مؤلفان و... مستلزم ایجاد محدودیت دامنه‌ی فعالیت کاربران است. قانون اساسی، خطوط کلی حقوق و آزادی‌های شهروندان را تبیین می‌کند. پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا قوانین فعلی می‌تواند پاسخگوی مشکلات فضای مجازی باشد و یا نیازمند تقنین در این حوزه هستیم؟ به نظر می‌رسد قواعد خودتنظیمی نمی‌تواند به تنظیم روابط مردم در این فضا بپردازد. به یاری تفسیر و تحلیل قوانین موجود، نمی‌توان اینترنت را قاعده‌مند ساخت. در این خصوص وضع قانون جامع امری ضروری است این نوشتار با رویکردی توصیفی- تحلیلی (با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای) درصدد پاسخ دادن به آن است.

خودتنظیمی؛ قانون جامع؛ حق نشر؛ اینترنت؛ فیلترینگ